We lopen tegen een muur aan. Ieder van ons. Het internet staat vol met zelfhulpgoeroe’s, de boekenwinkels liggen vol met boeken die ons vertellen hoe we om moeten gaan met het lijden dat kapitalisme ons toebrengt.
Regelmatig zie ik reclames op youtube van mensen die ons vertellen hoe we 10.000 euro per maand moeten gaan verdienen en hoe geweldig het leven kan zijn. Ik vraag me steevast af waarom we geen omstandigheden creëren waarin je geen 10.000 euro nodig hebt om gelukkig te zijn. waarom zouden we accepteren dat we onderdrukt worden door een klein groepje mensen dat over onze rug ontzettend rijk word? er is een oplossing; revolutionaire activiteit
Het kapitalisme is een doodscultus die ons belooft dat als we maar hard genoeg werken we misschien een kans op geluk hebben. het word ons tegelijkertijd steeds moeilijker gemaakt om dat stukje geluk te vinden. De natuur om ons heen wordt gesloopt voor snelwegen, pijpleidingen en welke geld-genererende troep we nog meer kunnen bedenken. De lucht wordt volgepompt met allerlei giftige stoffen zodat we elke avond een weerloos dierenlijk op kunnen eten en naar de onzinnige formule 1 in abu dhabi kunnen vliegen om naar rondrijdenden skelters te kijken. Burn-outs zijn aan de orde van de dag, evenals depressies en andere mentale gezondheids problematiek. Als we daar iets tegen willen doen door de straat op te gaan stuurt de staat haar doorgesnoven bloedhonden in de vorm van ME’ers bewapend met knuppels en schilden op ons af.
We kunnen dus wel constateren dat het kapitalisme uitzonderlijk goed is in het kapotmaken van mensen. Tegelijkertijd is er ook hoop. Ik wil een speciale shout-out doen naar kraakpand zuiderkuipen in Groningen. Telkens als ik daar kom word ik met open armen opgevangen. Er staat altijd een bordje eten of een biertje klaar en de sfeer is gemoedelijk en gezellig.
Dit soort plekken zijn voor mij persoonlijk een broodnodige break van de dagelijkse kwelling die het kapitalisme is. Het zijn plekken waar mensen kunnen zijn wie ze willen zijn, los van racisme, patriarchaat en welke andere systemen ons onderdrukken. Het zijn plekken waar we heel worden, in de afwezigheid van autoriteit en staat.
De manieren van zelfhulp en zelfzorg die mensen praktiseren zijn volledig aan hen, maar ik denk dat er structureel één vorm van zelfhulp is die dingen oplost, namelijk revolutionaire activiteit. Begrijp me niet verkeerd, revolutionaire activiteit is niet (alleen) met bommen gooien en de confrontatie aangaan met ME en staat. Het is juist óók rust nemen, het is tijd doorbrengen met je vrienden, tijd doorbrengen met mensen wie je koestert om te lachen, huilen, muziek te maken of helemaal stil te zijn.
Ik heb zelf ook kameraden die ik diep koester. Mijn kameraden van Zuiderkuipen zijn daar een voorbeeld van, maar er is er één in het bijzonder die ik in dit stuk openlijk wil bedanken. Dat is kameraad Egel. Kameraad Egel is een beste revolutionair. Hij doet ontzettend veel voor de strijd, maar ook voor zijn Kameraden. Ik kan altijd alles bij hem kwijt, en tegelijkertijd hebben we ontzettend veel lol om de absurditeit van het kapitalisme en autoriteit. er zijn nog tal van andere kameraden die ik hier in het zonnetje kan zetten, maar dan wordt het artikel wel erg lang. als je me kent, weet dan dat dit ook voor jou geldt, als je me niet kent, weet dan dat dit ook voor jou geldt! het geldt voor alle kameraden die ontzettend veel tijd en energie steken in de strijd tegen kapitalisme en staat.
Wat ik wil zeggen is: organiseer je, zoek kameraden, zoek vrienden op. Voer revolutionaire activiteit uit, in elke zin van het woord. Samen gaan we er komen, maar wel alleen samen.
1 comment so far ↓
Wat een liefde kraai, we treffen elkaar snel weer🖤